donderdag 23 april 2015
dinsdag 21 april 2015
Daar aan die molen, die mooie molen ...
Woensdag 15 april was het 'Vlaamse kermis' op de school. In heel de school werden allerlei kraampjes met verschillende spellen opgesteld. Ook was er een kraampje waar plaatselijke lekkernijen gekocht konden worden. Toch fijn om de kinderen zo bezig te zien! We brachten de rest van de namiddag door op de school. 's Avonds gingen we samen met de rest van de belgen eten in de Coco Diop.
Donderdag was het D-Day voor ons. Vandaag gingen we het laatste stuk van de toren en de turbine met de wieken op de toren monteren. Voormiddag begonnen we samen met onze lassers, Djiby en Boubacar het laatste stuk omhoog te hijsen. Dit was op zich nog geen probleem. Eens het stuk boven aangekomen was diende dit echter omgedraaid te worden. Dat bleek toch moeilijker dan gedacht! Na veel proberen is het uiteindelijk toch gelukt! Zonder onze 2 lassers was dit echter niet mogelijk geweest!
Nadat het stuk goed vastgezet was konden we eindelijk aan het spannendste gedeelte beginnen: de montage van de turbine en de wieken. We waren al dagen bezig met het verzinnen van een systeem om de montage zo eenvoudig mogelijk te laten verlopen. Bovenop het hoogste stuk hadden we een buis gemonteerd, die we na de montage van de turbine weer verwijderen konden. Deze buis konden we gebruiken om het stuk mee omhoog te trekken. Ons plan was om een touw te spannen tussen de buis en een auto. Op die manier hadden we een kabelbaan gecreëerd, en we hoopten dan via deze kabelbaan het stuk omhoog te trekken. Toen Erik echter wilde kijken of het touw strak genoeg was, en er aan ging hangen gebeurde er iets wat niemand van ons voor mogelijk gehouden had: Het L-ijzer waaraan het touw vasthing boog gewoon door!
We beslisten dan maar om over te schakelen op plan B: Jeroen en Erik zouden de turbine omhoog trekken, terwijl Joachim mee klom met de turbine om ervoor te zorgen dat deze niet tegen de mast op sloeg. Eens de turbine boven was, was het aan Jeroen om deze in de buis te steken. Dit was echter moeilijker als gedacht.
Eens dit gelukt was deden we hetzelfde principe nog eens over, maar dan met de wieken.
Vrijdag monteerden we het paneel met alles elektrische componenten in het gebouwtje van de batterijen, trokken we de kabel die de elektriciteit van boven in de turbine tot beneden brengt, en verbonden we de nodige componenten.
Zaterdag had Joachim een afspraak met een elektricien die we in Dakar hadden leren kennen. In het weekend verblijft hij altijd in Nianing, dus dit was het ideale moment voor hem om bij ons eens een kijkje te komen nemen. Samen met hem bekeken we de hele elektrische installatie van de school, en beslisten hoe we deze het best konden aansluiten op de batterijen. De elektrische voorzieningen die aanwezig zijn in de school zijn echter niet vergelijkbaar met die in België. Na veel gepruts aan de vele elektriciteitskasten die in de hele school verstopt waren, hadden we op het einde van de dag toch de hele installatie af. Bedankt nog Georges, zonder wie dit véél langer geduurd had.
Jeroen nam vandaag een dagje verlof om met de quad te kunnen gaan rijden.
Zondag hadden we opnieuw met Georges, de elektricien, afgesproken. Hij wilde samen met ons de installatie eens testen om te zien of deze het ook effectief deed. Het testen liep veel vlotter als we allen verwacht hadden. Alles liep meteen zoals verwacht, met als gevolg dat we 's middags al klaar waren.
Maandag stonden er nog enkele kleine zaken op het programma, zo moesten er nog enkele putten dicht gegooid worden, moest er wat cement gezet worden tegen de muren waarin we gekapt hadden voor de installatie van de leidingen, moest er een lamp en een schakelaar geïnstalleerd worden in de toren. Verder moest er ook nog wat afgesteld worden aan de turbine. De uitlijning van de turbine, die normaal gezien door de mensen van Dakar gebeurd moest zijn, was toch niet 100%, dus hielden we ons daar nog mee bezig.
Vandaag, dinsdag 21 april werd ook het laatste onderdeel van de turbine geplaatst: De windvaan. Dit bleek moeilijker als eerst gedacht, maar na een uurtje prutsen is ook dit gelukt. Vervolgens konden we de wieken eindelijk los laten en kan de molen eindelijk beginnen met draaien!
Foto's volgens nog!!! (het internet wilt even niet mee)
Donderdag was het D-Day voor ons. Vandaag gingen we het laatste stuk van de toren en de turbine met de wieken op de toren monteren. Voormiddag begonnen we samen met onze lassers, Djiby en Boubacar het laatste stuk omhoog te hijsen. Dit was op zich nog geen probleem. Eens het stuk boven aangekomen was diende dit echter omgedraaid te worden. Dat bleek toch moeilijker dan gedacht! Na veel proberen is het uiteindelijk toch gelukt! Zonder onze 2 lassers was dit echter niet mogelijk geweest!
Nadat het stuk goed vastgezet was konden we eindelijk aan het spannendste gedeelte beginnen: de montage van de turbine en de wieken. We waren al dagen bezig met het verzinnen van een systeem om de montage zo eenvoudig mogelijk te laten verlopen. Bovenop het hoogste stuk hadden we een buis gemonteerd, die we na de montage van de turbine weer verwijderen konden. Deze buis konden we gebruiken om het stuk mee omhoog te trekken. Ons plan was om een touw te spannen tussen de buis en een auto. Op die manier hadden we een kabelbaan gecreëerd, en we hoopten dan via deze kabelbaan het stuk omhoog te trekken. Toen Erik echter wilde kijken of het touw strak genoeg was, en er aan ging hangen gebeurde er iets wat niemand van ons voor mogelijk gehouden had: Het L-ijzer waaraan het touw vasthing boog gewoon door!
We beslisten dan maar om over te schakelen op plan B: Jeroen en Erik zouden de turbine omhoog trekken, terwijl Joachim mee klom met de turbine om ervoor te zorgen dat deze niet tegen de mast op sloeg. Eens de turbine boven was, was het aan Jeroen om deze in de buis te steken. Dit was echter moeilijker als gedacht.
Eens dit gelukt was deden we hetzelfde principe nog eens over, maar dan met de wieken.
Vrijdag monteerden we het paneel met alles elektrische componenten in het gebouwtje van de batterijen, trokken we de kabel die de elektriciteit van boven in de turbine tot beneden brengt, en verbonden we de nodige componenten.
Zaterdag had Joachim een afspraak met een elektricien die we in Dakar hadden leren kennen. In het weekend verblijft hij altijd in Nianing, dus dit was het ideale moment voor hem om bij ons eens een kijkje te komen nemen. Samen met hem bekeken we de hele elektrische installatie van de school, en beslisten hoe we deze het best konden aansluiten op de batterijen. De elektrische voorzieningen die aanwezig zijn in de school zijn echter niet vergelijkbaar met die in België. Na veel gepruts aan de vele elektriciteitskasten die in de hele school verstopt waren, hadden we op het einde van de dag toch de hele installatie af. Bedankt nog Georges, zonder wie dit véél langer geduurd had.
Jeroen nam vandaag een dagje verlof om met de quad te kunnen gaan rijden.
Zondag hadden we opnieuw met Georges, de elektricien, afgesproken. Hij wilde samen met ons de installatie eens testen om te zien of deze het ook effectief deed. Het testen liep veel vlotter als we allen verwacht hadden. Alles liep meteen zoals verwacht, met als gevolg dat we 's middags al klaar waren.
Maandag stonden er nog enkele kleine zaken op het programma, zo moesten er nog enkele putten dicht gegooid worden, moest er wat cement gezet worden tegen de muren waarin we gekapt hadden voor de installatie van de leidingen, moest er een lamp en een schakelaar geïnstalleerd worden in de toren. Verder moest er ook nog wat afgesteld worden aan de turbine. De uitlijning van de turbine, die normaal gezien door de mensen van Dakar gebeurd moest zijn, was toch niet 100%, dus hielden we ons daar nog mee bezig.
Vandaag, dinsdag 21 april werd ook het laatste onderdeel van de turbine geplaatst: De windvaan. Dit bleek moeilijker als eerst gedacht, maar na een uurtje prutsen is ook dit gelukt. Vervolgens konden we de wieken eindelijk los laten en kan de molen eindelijk beginnen met draaien!
Foto's volgens nog!!! (het internet wilt even niet mee)
dinsdag 14 april 2015
We gaan weer vooruit!
Woensdag 1 april besloten we om niet voor school te werken maar een dagje te ontspannen omdat het Joachim zijn verjaardag was. We vertrokken tegen de middag naar het huisje van Erik en Jessica. Fatou had voor ons heerlijke pannenkoeken gemaakt en als dessert een lekkere chocomousse.
We genoten een frisse duik en 's avonds keerden we voldaan terug naar huis. Tegen de avond was de grote baas ( Erik) gearriveerd.
Donderdag maakten we met Ousmane een afspraak om de volgende dag naar Dakar te gaan om toch al enkele onderdelen op te halen. Zo konden we eindelijk vooruit. Een auto en chauffeur werd vastgelegd. Ook overlegden we met Erik wat er nog allemaal moest gebeuren.
Vrijdag vertrokken we 's morgens vroeg om 8uur en na een hele lange dag keerden we terug met twee buizen van drie meter, een laadregelaar, 4 batterijen van 200 Ah, een weerstand en een heleboel kabels. Onze portefeuille was weer wat lichter en onze zorgen ook. Om 8 uur 's avonds bereikten we eindelijk terug de thuisbasis.
Zaterdag bekeken we even waar we de batterijen kunnen stockeren. Samen met Erik beslisten we om een gebouwtje te laten maken tegen de toren. We begonnen samen met Tim, Erik en twee Senegalezen met het graven van een gracht waarin de kabels moesten komen. Dit was ongeveer een gracht van 70 meter lang en 40 centimeter diep. Een hele opgave met de harde Senegalese grond.
Zondag werden er buizen geleverd waarin de kabel kon gelegd worden. De buizen werden in de gracht gelegd en toen dit allemaal gedaan was werd er nog een kabel bijgelegd voor verlichting op de toren. Zo kunnen ze de speelplaats 's avonds verlichten. Hierna werd de gracht terug dicht gemaakt.
Maandag 6 april moesten we 's morgens onze valiezen maken om naar de residence te vertrekken. We vertrokken met Jessica eerst naar school om de batterijen af te zetten en daarna reden we door naar de residence om onze valiezen af te gooien.
's Avonds arriveerden Jeroen zijn ouders en vriendin en we wachtten hen op met enkele lekkere pizza's. Ook professor Deferme, onze promotor, arriveerde die avond met zijn vrouw (Inge). Zij waren zeer moe van de reis dus we spraken af om elkaar de volgende dag op school te ontmoeten.
Dinsdag vertrokken we samen met de familie van Jeroen naar het schooltje. Er was afgesproken met onze professor Deferme om op de school de installatie te bekijken. Iets later hadden we een afspraak met Daouda, de aannemer, om 9u op school. Hij ging voor ons het gebouwtje maken voor de batterijen. Blijkbaar was hij zijn klok kwijt want hij was pas om 12u op school. We legden hem uit hoe het gebouw er moest uitzien en hij zei dat hij de volgende dag ging beginnen. We gingen erna iets lekkers eten bij "Chez Annick" en namiddag keerden we terug naar de residence.
De volgende morgen was Jeroen wat ziek en bleef hij in de voormiddag in bed. Joachim vertrok naar school om Daouda de juiste aanwijzingen te geven. Meneer Deferme observeerde het werk.
Namiddag was Jeroen beter en ging hij samen met Ann-Sofie, Jessica en Riet inkopen doen voor iedereen. 's Avonds spraken we met professor Deferme en zijn vrouw af in de Coco Diop.
Donderdag gingen we naar school om samen met Djiby en Boubacar (onze lassers) de buis vast te lassen waar onze windmolen op komt. Deze werd vastgemaakt met enkele zeer stevige hoekprofielen. De buis werd door het bovenste stuk van de toren gestoken (dat nog op de grond stond) en onderaan werd een platform gelast waar de buis op bevestigd werd. Bovenaan werden profielen gelast die bevestigd zullen worden met bouten zodat eventuele afwijkingen nog gecorrigeerd kunnen worden.
Namiddag keerden we terug naar huis. Jeroen voelde zich weer niet zo goed en kroop in zijn bed.
De volgende dag vertrokken professor Deferme, Jos (papa van Jeroen) en Joachim naar Dakar om de stukken te halen zoals afgesproken. Eenmaal aangekomen om negen uur kregen ze te horen dat de stukken nog niet klaar waren en dat ze om 15 uur moesten terugkomen. Ondertussen gingen ze dan maar terug naar de winkel waar we de batterijen gekocht hebben om een inverter te zoeken. Toen ze erna om half drie arriveerden op de universiteit bleken ze daar geen haast te hebben. Ze waren nog maar net begonnen met uitlijnen van de motor dus we konden de stukken niet meenemen. Met veel frustraties keerden ze huiswaarts met de belofte dat de stukken maandag in Diass (een dorp op een uur rijden van Nianing) zouden zijn.
Na een doodvermoeiende dag sliepen ze alle drie zeer goed die nacht.
Zaterdag was het schoolfeest dus kon er niet veel gewerkt worden op school. Dit was ook een hele belevenis. Senegalezen en iets organiseren is niet altijd een goede combinatie. Na drie optredens van enkele klassen werden we geanimeerd door een dansgroep. Hierna werden nog enkele speeches gegeven en het schoolfeest dat om 18uur begonnen was in plaats van 16 uur zat er al weer op. We vertrokken met de andere Belgen naar de Coco Diop om daar gezellig samen te eten.
Zondag gingen Jeroen en zijn familie, meneer Deferme en Inge, Jessica, Melissa, Mansour en Tim naar Lac Rose en het eiland van Gorée. We maakten aan Lac Rose een toer met een vrachtwagen door de duinen. Juist een achtbaan! Hierna reden we naar Dakar en bezochten we door middel van een overzetboot het eiland van Gorée. Een zeer mooi eiland maar onze gids had blijkbaar wat vuurwerk in zijn achterwerk want hij vloog over het eiland. Voor we het wisten zat de toer er op maar we besloten om een boot later te nemen en zelf nog wat rond te gaan met Mansour als gids.
Moe en voldaan keerden enkele huiswaarts. Professor Deferme, Inge en Tim namen vanuit de haven een taxi richting luchthaven. Voor hen zat de reis er op.
Bedankt Prof. Dr. Ir. Deferme voor alle hulp en goede raad!!
Vandaag vertrok Joachim naar Diass om de stukken te gaan halen. Ondertussen bedacht Jeroen een kabelbaan-constructie om de windmolen omhoog te trekken. Hierna installeerde hij de componenten op het bord dat in het gebouw van de batterij komt. Ondertussen was Joachim terug aangekomen met de stukken. EINDELIJK IS DE WINDMOLEN ER! In de namiddag werden alle stukken op het laatste stuk van de toren gelast. Dit moet enkel nog geverfd worden en dan kan het ook de hoogte in.
We genoten een frisse duik en 's avonds keerden we voldaan terug naar huis. Tegen de avond was de grote baas ( Erik) gearriveerd.
Donderdag maakten we met Ousmane een afspraak om de volgende dag naar Dakar te gaan om toch al enkele onderdelen op te halen. Zo konden we eindelijk vooruit. Een auto en chauffeur werd vastgelegd. Ook overlegden we met Erik wat er nog allemaal moest gebeuren.
Vrijdag vertrokken we 's morgens vroeg om 8uur en na een hele lange dag keerden we terug met twee buizen van drie meter, een laadregelaar, 4 batterijen van 200 Ah, een weerstand en een heleboel kabels. Onze portefeuille was weer wat lichter en onze zorgen ook. Om 8 uur 's avonds bereikten we eindelijk terug de thuisbasis.
Zaterdag bekeken we even waar we de batterijen kunnen stockeren. Samen met Erik beslisten we om een gebouwtje te laten maken tegen de toren. We begonnen samen met Tim, Erik en twee Senegalezen met het graven van een gracht waarin de kabels moesten komen. Dit was ongeveer een gracht van 70 meter lang en 40 centimeter diep. Een hele opgave met de harde Senegalese grond.
Zondag werden er buizen geleverd waarin de kabel kon gelegd worden. De buizen werden in de gracht gelegd en toen dit allemaal gedaan was werd er nog een kabel bijgelegd voor verlichting op de toren. Zo kunnen ze de speelplaats 's avonds verlichten. Hierna werd de gracht terug dicht gemaakt.
Maandag 6 april moesten we 's morgens onze valiezen maken om naar de residence te vertrekken. We vertrokken met Jessica eerst naar school om de batterijen af te zetten en daarna reden we door naar de residence om onze valiezen af te gooien.
's Avonds arriveerden Jeroen zijn ouders en vriendin en we wachtten hen op met enkele lekkere pizza's. Ook professor Deferme, onze promotor, arriveerde die avond met zijn vrouw (Inge). Zij waren zeer moe van de reis dus we spraken af om elkaar de volgende dag op school te ontmoeten.
Dinsdag vertrokken we samen met de familie van Jeroen naar het schooltje. Er was afgesproken met onze professor Deferme om op de school de installatie te bekijken. Iets later hadden we een afspraak met Daouda, de aannemer, om 9u op school. Hij ging voor ons het gebouwtje maken voor de batterijen. Blijkbaar was hij zijn klok kwijt want hij was pas om 12u op school. We legden hem uit hoe het gebouw er moest uitzien en hij zei dat hij de volgende dag ging beginnen. We gingen erna iets lekkers eten bij "Chez Annick" en namiddag keerden we terug naar de residence.
De volgende morgen was Jeroen wat ziek en bleef hij in de voormiddag in bed. Joachim vertrok naar school om Daouda de juiste aanwijzingen te geven. Meneer Deferme observeerde het werk.
Namiddag was Jeroen beter en ging hij samen met Ann-Sofie, Jessica en Riet inkopen doen voor iedereen. 's Avonds spraken we met professor Deferme en zijn vrouw af in de Coco Diop.
Namiddag keerden we terug naar huis. Jeroen voelde zich weer niet zo goed en kroop in zijn bed.
De volgende dag vertrokken professor Deferme, Jos (papa van Jeroen) en Joachim naar Dakar om de stukken te halen zoals afgesproken. Eenmaal aangekomen om negen uur kregen ze te horen dat de stukken nog niet klaar waren en dat ze om 15 uur moesten terugkomen. Ondertussen gingen ze dan maar terug naar de winkel waar we de batterijen gekocht hebben om een inverter te zoeken. Toen ze erna om half drie arriveerden op de universiteit bleken ze daar geen haast te hebben. Ze waren nog maar net begonnen met uitlijnen van de motor dus we konden de stukken niet meenemen. Met veel frustraties keerden ze huiswaarts met de belofte dat de stukken maandag in Diass (een dorp op een uur rijden van Nianing) zouden zijn.Na een doodvermoeiende dag sliepen ze alle drie zeer goed die nacht.
Zaterdag was het schoolfeest dus kon er niet veel gewerkt worden op school. Dit was ook een hele belevenis. Senegalezen en iets organiseren is niet altijd een goede combinatie. Na drie optredens van enkele klassen werden we geanimeerd door een dansgroep. Hierna werden nog enkele speeches gegeven en het schoolfeest dat om 18uur begonnen was in plaats van 16 uur zat er al weer op. We vertrokken met de andere Belgen naar de Coco Diop om daar gezellig samen te eten.
Zondag gingen Jeroen en zijn familie, meneer Deferme en Inge, Jessica, Melissa, Mansour en Tim naar Lac Rose en het eiland van Gorée. We maakten aan Lac Rose een toer met een vrachtwagen door de duinen. Juist een achtbaan! Hierna reden we naar Dakar en bezochten we door middel van een overzetboot het eiland van Gorée. Een zeer mooi eiland maar onze gids had blijkbaar wat vuurwerk in zijn achterwerk want hij vloog over het eiland. Voor we het wisten zat de toer er op maar we besloten om een boot later te nemen en zelf nog wat rond te gaan met Mansour als gids.
Moe en voldaan keerden enkele huiswaarts. Professor Deferme, Inge en Tim namen vanuit de haven een taxi richting luchthaven. Voor hen zat de reis er op.
Bedankt Prof. Dr. Ir. Deferme voor alle hulp en goede raad!!
Vandaag vertrok Joachim naar Diass om de stukken te gaan halen. Ondertussen bedacht Jeroen een kabelbaan-constructie om de windmolen omhoog te trekken. Hierna installeerde hij de componenten op het bord dat in het gebouw van de batterij komt. Ondertussen was Joachim terug aangekomen met de stukken. EINDELIJK IS DE WINDMOLEN ER! In de namiddag werden alle stukken op het laatste stuk van de toren gelast. Dit moet enkel nog geverfd worden en dan kan het ook de hoogte in.
Abonneren op:
Posts (Atom)